Het sneeuwde, maar ik zag het niet. Er knisperde geen witte deken onder mijn voeten. En er smolten geen vlokjes op mijn tong.
Geen gedempte stilte, geen sneeuwpop, geen sneeuwballen, geen natte wimpers.
En ook geen wollen muts.
Die wonderschone witte wereld, die kinderlijke pret, die lichtgrijze lucht met ontelbare vlokken, ja die lucht die je alleen bij sneeuw ziet. En die alles wat lelijk is mooi tovert.
Ik zag het niet.
Te druk met onzinnige zaken, met voorheen, met wat als en met stel dat.
Dus zo kwam het dat het sneeuwde. Maar dat ik het niet zag.
maandag 3 december 2012
Ze zeggen dat het sneeuwde
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.